Wij lezen de FocusKnack* wel eens bij ons thuis en daarin schreef een boude journalist deze week, tussen de tv-programma-aankondigingen door: "De regen, het politieke circus, de weinig klokvaste treinen, de flauwe Eurosonginzendingen... Redenen genoeg om België achter je te laten en je geluk elders te zoeken." Het hoeft niet te verwonderen dat dit ons wat stoorde. Misschien was het allemaal wel ironisch bedoeld (en dat hopen wij ten zeerste) en wij willen dus zeker niet op de pianist-journalist schieten. Wij willen onze bazooka's, nagelschaartjes en speerwerpsperen des te meer richten op de Zeitgeist waarin dergelijke uitspraken gemeende schering ende inslag zijn. Als voornoemd wapenarsenaal niet volstaat om die Geist uit te schakelen, dan zal ons Buffy die wel eventjes komen sleejen. Geen paniek, dus. Het komt allemaal dra in orde, maar het moet ons toch van het hartje.
De bovengenoemde problematische Belgische regenval is iets waar de immer vriendelijke Zuid-Aziaat wonende aan de zeezijde (of zelfkant, zo u wil) van het Himalaya-gebergte, ongetwijfeld een begrijpende blik voor over zal hebben, maar een meevoelende traan in de ooghoek zou toch een paar bruggen te ver zijn voor die lieve mensch met betrekking tot de Belgische klimatologische situatie. Het actuele Belgische politieke circus waaruit tot dusverre nog maar 1 zwaargewonde is voortgekomen (Y. Leterme, m.b.), is een droom voor elke Liberiaan, Rus, Pakistaan en zelfs Amerikaan. Het concept van weinig klokvaste treinen in België vinden wij extreem hilarisch. Wij begrijpen dat een vertraging van vijftien minuten wrevel en ergernis kan opwekken wanneer de baas de spreekwoordelijke billenkoek geeft aan laatkomertjes, maar elke trein-, tram- en busgebruiker uit Ierland, Frankrijk en Oost-Congo zal met graagte van openbaarvervoernetwerk ruilen met den zagenden Vlamink.
Dat van die Eurosonginzendingen vinden wij wel een grond van waarheid bevatten. U ziet, wij zeggen het zoals het is en we zeggen het ook als het goed is. U zal het wel niet zo verrassend vinden, komende uit de muulle van grasetende, linnendragende verlichte fakirs zoals wij, maar voor ons is Ishtar de enige kandidaat die in aanmerking komt voor de categorie "muziek". De anderen horen meer thuis in de categorie "spastisch Nicole-en-Hugogeïmiteer ter opwekking van het immens tragisch buikgevoel". En laat het dan precies dat buikgevoel zijn dat den essemmessenden Vlamink doet essemmessen.
Dit alles om te verduidelijken dat het niet "de regen, het politieke circus, de weinig klokvaste treinen of de flauwe Eurosonginzendingen" zijn die ons verlangen om te emigreren exponentieel doen toenemen. Zij die tussen de regels kunnen lezen, hebben intussen al gesnapt waarom dan wel. Indien u het nog niet gesnapt hebt, zelfs niet na tienmaal herlezen, dan rest ons niks anders dan u proficiat te wensen met uw titel van Gemiddelde Vlaming!
De bovengenoemde problematische Belgische regenval is iets waar de immer vriendelijke Zuid-Aziaat wonende aan de zeezijde (of zelfkant, zo u wil) van het Himalaya-gebergte, ongetwijfeld een begrijpende blik voor over zal hebben, maar een meevoelende traan in de ooghoek zou toch een paar bruggen te ver zijn voor die lieve mensch met betrekking tot de Belgische klimatologische situatie. Het actuele Belgische politieke circus waaruit tot dusverre nog maar 1 zwaargewonde is voortgekomen (Y. Leterme, m.b.), is een droom voor elke Liberiaan, Rus, Pakistaan en zelfs Amerikaan. Het concept van weinig klokvaste treinen in België vinden wij extreem hilarisch. Wij begrijpen dat een vertraging van vijftien minuten wrevel en ergernis kan opwekken wanneer de baas de spreekwoordelijke billenkoek geeft aan laatkomertjes, maar elke trein-, tram- en busgebruiker uit Ierland, Frankrijk en Oost-Congo zal met graagte van openbaarvervoernetwerk ruilen met den zagenden Vlamink.
Dat van die Eurosonginzendingen vinden wij wel een grond van waarheid bevatten. U ziet, wij zeggen het zoals het is en we zeggen het ook als het goed is. U zal het wel niet zo verrassend vinden, komende uit de muulle van grasetende, linnendragende verlichte fakirs zoals wij, maar voor ons is Ishtar de enige kandidaat die in aanmerking komt voor de categorie "muziek". De anderen horen meer thuis in de categorie "spastisch Nicole-en-Hugogeïmiteer ter opwekking van het immens tragisch buikgevoel". En laat het dan precies dat buikgevoel zijn dat den essemmessenden Vlamink doet essemmessen.
Dit alles om te verduidelijken dat het niet "de regen, het politieke circus, de weinig klokvaste treinen of de flauwe Eurosonginzendingen" zijn die ons verlangen om te emigreren exponentieel doen toenemen. Zij die tussen de regels kunnen lezen, hebben intussen al gesnapt waarom dan wel. Indien u het nog niet gesnapt hebt, zelfs niet na tienmaal herlezen, dan rest ons niks anders dan u proficiat te wensen met uw titel van Gemiddelde Vlaming!
*[Ter aanvulling: Een tijdschrift zegt natuurlijk veel over de klasse waaruit wij stammen. Maar het siert ons enorm dat we niet neerkijken op de marginale, stinkende en ongeletterde Bliklezers. Wij zijn gewone mensen gebleven, maar dan wel met een superieure smaak.]
1 opmerking:
Ole!
U heeft het weer eens gezegd!
Een reactie posten