Wij contempleren het BV-schap. Laatst mochten wij complimenten uit onverwachte hoek ontvangen en onze verbeelding durft al wel eens vaker op hol slaan, dus ook in dit geval. Wij vroegen ons af of we als BV voor een voetballer zouden gaan of eerder voor een tv-figuur. U begrijpt dan ook dat we ons in een problematische dilemmapositie bevonden. Deze gedachtenverzinking leerde ons alzo met welke kwesties Ann van Elsen dagelijks te maken heeft. Respect krijgt een mens daarvan. Want Ann heeft inderdaad een keuze kunnen maken (maar wij beseffen: alles is vergankelijkheid).
Wij contempleerden ook wat voor imago wij dan zouden aannemen: benader- en aaibaar of pisnijdig en arrogant. Het verschil tussen Lien van de Kelder/Sam Gooris enerzijds en Marie-Rose Morel/Herman Brusselmans anderzijds dus. Zelfs Sam heeft een keuze kunnen maken in deze dilemmatische situatie, maar wij komen er tot dusver nog niet uit. Het wil wat zeggen. Misschien zijn we niet gemaakt voor het BV-schap?*
Vanuit onze ideologische positie als onszelf respecterende ecologisch verantwoorde feministen wisten we wel onmiddellijk dat we niet voor de Playboy zouden poseren, tenzij er natuurlijk goed geld mee te verdienen viel. Ook tegen bont zouden we 'neen' zeggen, maar zeg nooit nooit natuurlijk. Andere problematieken zijn problematischer. Zouden we als BV eerder gaan voor realityshows en talentwedstrijden of voor de beursberichtpresentaties op Kanaal Z? Zouden we eerst een doctoraat of zelfs een professorenbenoeming halen en dan in de media gaan als Godinnen der Wijsheid (de Rik Torfsmethode ofte het Torfiaanse model) of doen we dat liever in de omgekeerde volgorde (de Paris Hiltonwayyeah)? Het zijn essentiële kwesties en die dienen gecontempleerd, want the rise to fame kan erg snel gaan en we willen graag voorbereid zijn.
De beroemdheid zal echter nog wel even moeten wachten, aangezien ons coiffeuse ons deze morgen een coupe heeft gegeven waarmee we zelfs zonder AILO-brevet toch onmiddellijk in een streng-katholiek humaniora als lerares aan de slag zouden kunnen om de laatstejaars op de toepasbaarheid van matrices in het echte leven te wijzen. En met onze laat-ons-bi-i-dunhaarsnit wensen wij in geen geval vereeuwigd te worden op de cover van Dag Allemaal. We hebben principes (maar zeg nooit nooit en kijk liever naar de financiële tegemoetkoming) en wensen dus het aanbod voorlopig af te slaan. In tussentijd wassen wij onze haartjes elk uur met tandpasta. Zeg dus niet dat we het BV-schap zomaar in de schoot geworpen krijgen. We moeten er echt wel voor werken, ook al zijn we voorbestemd.
[*Een mens mag al eens lachen. Natuurlijk zijn wij in de door Spiers Slaapmeubelen gesponsorde wieg (op een door Medicomfort gesponsord matrasje) gelegd (en toegedekt met door Ikea gesponsorde dekentjes) voor het BV-schap. Laat dat duidelijk zijn.]
Wij contempleerden ook wat voor imago wij dan zouden aannemen: benader- en aaibaar of pisnijdig en arrogant. Het verschil tussen Lien van de Kelder/Sam Gooris enerzijds en Marie-Rose Morel/Herman Brusselmans anderzijds dus. Zelfs Sam heeft een keuze kunnen maken in deze dilemmatische situatie, maar wij komen er tot dusver nog niet uit. Het wil wat zeggen. Misschien zijn we niet gemaakt voor het BV-schap?*
Vanuit onze ideologische positie als onszelf respecterende ecologisch verantwoorde feministen wisten we wel onmiddellijk dat we niet voor de Playboy zouden poseren, tenzij er natuurlijk goed geld mee te verdienen viel. Ook tegen bont zouden we 'neen' zeggen, maar zeg nooit nooit natuurlijk. Andere problematieken zijn problematischer. Zouden we als BV eerder gaan voor realityshows en talentwedstrijden of voor de beursberichtpresentaties op Kanaal Z? Zouden we eerst een doctoraat of zelfs een professorenbenoeming halen en dan in de media gaan als Godinnen der Wijsheid (de Rik Torfsmethode ofte het Torfiaanse model) of doen we dat liever in de omgekeerde volgorde (de Paris Hiltonwayyeah)? Het zijn essentiële kwesties en die dienen gecontempleerd, want the rise to fame kan erg snel gaan en we willen graag voorbereid zijn.
De beroemdheid zal echter nog wel even moeten wachten, aangezien ons coiffeuse ons deze morgen een coupe heeft gegeven waarmee we zelfs zonder AILO-brevet toch onmiddellijk in een streng-katholiek humaniora als lerares aan de slag zouden kunnen om de laatstejaars op de toepasbaarheid van matrices in het echte leven te wijzen. En met onze laat-ons-bi-i-dunhaarsnit wensen wij in geen geval vereeuwigd te worden op de cover van Dag Allemaal. We hebben principes (maar zeg nooit nooit en kijk liever naar de financiële tegemoetkoming) en wensen dus het aanbod voorlopig af te slaan. In tussentijd wassen wij onze haartjes elk uur met tandpasta. Zeg dus niet dat we het BV-schap zomaar in de schoot geworpen krijgen. We moeten er echt wel voor werken, ook al zijn we voorbestemd.
[*Een mens mag al eens lachen. Natuurlijk zijn wij in de door Spiers Slaapmeubelen gesponsorde wieg (op een door Medicomfort gesponsord matrasje) gelegd (en toegedekt met door Ikea gesponsorde dekentjes) voor het BV-schap. Laat dat duidelijk zijn.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten