Wij vragen ons vaak af "why, why, why, Delilah" en deze week schiet deze zoooo waaaare zin met een ongewoon hoge frequentie door ons hoofd. Het lijkt ons dat de essentie van het verhaal* zwaar onderschat wordt, en dat uiterlijk vertoon, overbodig gedoe en avondvullend geblaat hun piëdestalletje nog niet zo snel zullen verlaten, tot onze immens vlakvullende spijt. Zinnen als "passen wij wel in deze wereld?" en "waarom verkopen ze in den aldi geen pizza's met augurken erop?" verschijnen dan op het lichtreclamepaneel in ons koppeke.
Als blijkt dat erg erg (en we bedoelen dan echt vree erg, as in: officieel gediplomeerd voor slimheid en al) slimme mensen toch niet erg slim* blijken te zijn, dan beseffen we dat het helemaal niet goed komt, dat niemand ooit een medicijn tegen aids zal uitvinden of een oplossing voor alle honger in de wereld, dat er nooit ofte nimmer een pilletje zal komen om alle Idooldeelnemers tot bezinning te brengen en dat er nooit een vervanger zal worden gevonden voor Bart Peeters*, en dat niemand ooit zal beseffen dat lief zijn voor mekaar zonder iets te verwachten, een goeie levensstrategie is.
Het is inderdaad niet de plezaaaaantste week van ons leven geweest. Maar ze is bijna om. Bovendien: wij zijn een paard soms (een one trick pony eigentlich). En die mogen in de lente op de heide dartelen. Dat is fijn. En het is bijna lente. Hopen we.
*het verhaal van het leven
*geen zelfbesef hebben, alles relatief vinden behalve zichzelf
*de Duracelpresentator
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Enkele positieve noten:
-er zal misschien nooit een middel tegen aids gevonden worden, maar met een middel tegen homoseksualiteit is er iemand al bezig, dus da's toch al één ziekte minder!
-over enkele maanden zal Jelle Cleymans een ware vervanger zijn voor de heer Peeters B., dus ook dat komt in de sjakosj!
-leve de banaliteit!
Een reactie posten