Een mens zou geen mens zijn als zij/hij geen problemen had. Ook wij hebben dan ook onze dagelijkse innerlijke conflicten en uitwendige obstakels te overwinnen. Daarnet nog, bijvoorbeeld, probeerden wij een bokaal augurken te openen (aangezien we een hongerke voelden opkomen) en dat lukte ons niet. Daar wij fervente feministen zijn, konden wij dit struikelblok dan ook niet overlaten aan onze mannelijke medemens, en zo is het gekomen (we laten hier en daar wel wat elementen weg* teneinde een lang verhaal kort te maken) dat wij schuimbekkend in het sanatorium van Velzeke terecht kwamen. Gelukkig konden wij aldaar rekenen op de ziekenkas en de steun van een lieve verpleger. Uiterlijk was er wel wat aan te merken op deze Adriaan Vandenhooflookalike, maar het innerlijk van deze altruïstische Green Wingadept met kennis van de geschriften van Amartya Sen en het paraproza van Gils was oogverblindend. Dit waargebeurd verhaal om aan te tonen dat een aanvankelijk problematische situatie zeer gemakkelijk (of met wat meer moeite) in een wonderlijk voordeel kan worden omgezet. Wij kunnen het weten. Nah.
[*Die weggelaten elementen, weggelaten teneinde een lange historie leerbaar te maken, zijn de volgende: Nadat wij er om drie uur 's morgens niet in slaagden om de augurkbokaal te openen en wij ook weigerden onze mannelijke spierbundels ter hulp te roepen (dit uit principe), gingen we in Gent-stad op zoek naar voedingswaren uit een nachtwinkel. Dat was echter buiten de nieuwe nachtwinkelwet gerekend (opgesteld onder andere teneinde de vree wijze nachtrust van de vree Gentse vree wijze mens te bevorderen) die voorzag dat alle nightshops waar groentsel werd verkocht, gesloten moesten zijn om één uur (dit tevens teneinde de consumptie van het chipsassortiment, red bull en vol-au-vent uit blik te bevorderen, teneinde het lokale overschot aan die vreetmiddelen aan te pakken ten nadele van het veel te populaire groentenbestand bestaande uit augurken, wortelen, ajuinen en salaat; dit teneinde de veel te machtig wordende groentselmaffia (Vera D. op kop) een hak te zetten).
Wij dus in Gent-stad op zoek, maar niet vindende. En toen (we zeiden toch dat het ingewikkeld ging worden?) ontdekten wij dat er toch één milieu- en mensvriendelijke winkel open was op het vierde uurtje van een hongerige ochtend: de Body Shop. Voor zij die minder bekend zijn met moreel verantwoord kapitalisme zie thebodyshop.com en u zult merken wat voor een assortiment die winkelketen u kan bieden. De gepresenteerde flesjes zagen er in onze veggie-ogen erg smakelijk uit en vooral het potje Body Butter van Japanse kersenbloesem kon ons wel verleiden. Toen we dan ook hoorden dat deze lichaamsboter een limited edition was, kochten we er vier kilo van en begonnen die uit te lekken op een Veldstraatbankje. Wij waren echter vergeten om de bijsluiter te lezen (we hadden die als servet gebruikt, want in onze hongerbui hadden we niet echt proper kunnen eten) en wisten dus niet dat het oplekken van meer dan 2,5 kilo van dat spul, uitslag en een opgeblazen gevoel ter hoogte van de mond kon veroorzaken. Na 3 kilo kersenbloesemboter voelden we ons niet meer zo kiplekker (hoewel ons maagje wel goed gevuld was, dus dat was tevreden) en waren we zeker dat we een Danio nodig hadden om van dat opgeblazen gevoel af te geraken. Maar hier alweer het probleem van de nieuwe nachtwinkelwetten (want ook yoghurt werd als risicoproduct ervaren door de wet).
Onze mond begon te schuimen (maar, dit dient gezegd, we roken wel erg lekker) en toen we op de naar huis kerende fuifgangers afkropen om hulp te vragen, belden die het dierenasiel voor hondsdollehondenophaling. Dat asiel was toevallig in Velzeke. De dierenarts van dienst had na een drie uur lange heelkundige ingreep ter hoogte van ons hoofd (wel, hij dacht 'kop'), keel en darmen als diagnose dat het om een mens ging. Wij werden in een supermarktkarretje, met onze ingewanden in een kartonnen doos onderaan, naar het dichtstbijzijnde sanatorium geduwd, alwaar wij nu passionele discussies houden met bovengenoemde sympathieke en uiterst interessante verpleger (die ZELFS ons feminisme aanvaardt zonder wenkbrauwengefrons of misplaatste okselhumor).]
[*Die weggelaten elementen, weggelaten teneinde een lange historie leerbaar te maken, zijn de volgende: Nadat wij er om drie uur 's morgens niet in slaagden om de augurkbokaal te openen en wij ook weigerden onze mannelijke spierbundels ter hulp te roepen (dit uit principe), gingen we in Gent-stad op zoek naar voedingswaren uit een nachtwinkel. Dat was echter buiten de nieuwe nachtwinkelwet gerekend (opgesteld onder andere teneinde de vree wijze nachtrust van de vree Gentse vree wijze mens te bevorderen) die voorzag dat alle nightshops waar groentsel werd verkocht, gesloten moesten zijn om één uur (dit tevens teneinde de consumptie van het chipsassortiment, red bull en vol-au-vent uit blik te bevorderen, teneinde het lokale overschot aan die vreetmiddelen aan te pakken ten nadele van het veel te populaire groentenbestand bestaande uit augurken, wortelen, ajuinen en salaat; dit teneinde de veel te machtig wordende groentselmaffia (Vera D. op kop) een hak te zetten).
Wij dus in Gent-stad op zoek, maar niet vindende. En toen (we zeiden toch dat het ingewikkeld ging worden?) ontdekten wij dat er toch één milieu- en mensvriendelijke winkel open was op het vierde uurtje van een hongerige ochtend: de Body Shop. Voor zij die minder bekend zijn met moreel verantwoord kapitalisme zie thebodyshop.com en u zult merken wat voor een assortiment die winkelketen u kan bieden. De gepresenteerde flesjes zagen er in onze veggie-ogen erg smakelijk uit en vooral het potje Body Butter van Japanse kersenbloesem kon ons wel verleiden. Toen we dan ook hoorden dat deze lichaamsboter een limited edition was, kochten we er vier kilo van en begonnen die uit te lekken op een Veldstraatbankje. Wij waren echter vergeten om de bijsluiter te lezen (we hadden die als servet gebruikt, want in onze hongerbui hadden we niet echt proper kunnen eten) en wisten dus niet dat het oplekken van meer dan 2,5 kilo van dat spul, uitslag en een opgeblazen gevoel ter hoogte van de mond kon veroorzaken. Na 3 kilo kersenbloesemboter voelden we ons niet meer zo kiplekker (hoewel ons maagje wel goed gevuld was, dus dat was tevreden) en waren we zeker dat we een Danio nodig hadden om van dat opgeblazen gevoel af te geraken. Maar hier alweer het probleem van de nieuwe nachtwinkelwetten (want ook yoghurt werd als risicoproduct ervaren door de wet).
Onze mond begon te schuimen (maar, dit dient gezegd, we roken wel erg lekker) en toen we op de naar huis kerende fuifgangers afkropen om hulp te vragen, belden die het dierenasiel voor hondsdollehondenophaling. Dat asiel was toevallig in Velzeke. De dierenarts van dienst had na een drie uur lange heelkundige ingreep ter hoogte van ons hoofd (wel, hij dacht 'kop'), keel en darmen als diagnose dat het om een mens ging. Wij werden in een supermarktkarretje, met onze ingewanden in een kartonnen doos onderaan, naar het dichtstbijzijnde sanatorium geduwd, alwaar wij nu passionele discussies houden met bovengenoemde sympathieke en uiterst interessante verpleger (die ZELFS ons feminisme aanvaardt zonder wenkbrauwengefrons of misplaatste okselhumor).]
1 opmerking:
Pater Camino komt hier zo net te melden dat hij een gelijkaardige situatie heeft meegemaakt in de stad Turnhout, al waar hij na 7 liter (of is het kilo?) Bodyshopiaanse "Relaxing lavender body lotion" via een boswachter in de Kalmthoutse Heide en vervolgens via Luc Versteylen in Geel terechtgekomen is. Hij wil u persoonlijk danken voor zoveel (h)erkenning én voor het feit dat hij daar Eddy en Robke heeft leren kennen.
Een reactie posten